انواع گچبری سنتی
انواع گچبری سنتی
ارائه خدمات گچبری با تنوع در سبک‌های سنتی، کلاسیک و مدرن به همراه مشاوره رایگان
در زمینهٔ دکوراسیون داخلی منازل، هنر گچبری از دوران‌های گذشته در ایران رونق داشته و به عنوان یکی از هنرهای تزئینی برای دکوراسیون داخلی ساختمان‌ها به کار گرفته می‌شده است. با گذر زمان، این هنر نه تنها کمرنگ نشده بلکه هنرمندان ایرانی توانسته‌اند با بهره‌گیری از دانش و هنر خود، طرح‌های جدیدی از گچبری را در دکوراسیون داخلی منازل، ادارات، و شرکت‌ها به کار ببرند. هنر گچبری ساختمان با طرح‌های متنوعی از حیوانات، عناصر طبیعت، و معماری اصیل ایرانی طراحی شده و هرکدام از این طرح‌ها تداعی‌کننده‌ی هنر و معماری ایرانی اسلامی می‌باشند. گچبری ساختمان انواع مختلفی را شامل می‌شود از جمله گچبری دستی، گچبری سنتی، گچبری کلاسیک و مدرن و گچبری سقف. در این بخش، با ارائه توضیحات تخصصی و نمونه‌های گچبری، تلاش می‌کنیم تا به شما آشنایی بیشتری از این هنر ارائه دهیم.
شاید شاهد گچبریهای هنرمندانه با طرح‌های شگفت‌انگیز بر ستون و سقف باشید که ساعت‌ها چشمان را به خود خیره می‌کنند. ما قصد داریم تا انواع گچبری و خدمات متنوع مرتبط را به شما معرفی کنیم.
گچبری مدرن دوستانی:
- اجرا گچبری مدرن با به‌روزترین طرح‌های جهان.
گچبری سنتی دوستانی:
- انجام گچبری سنتی با تمرکز بر معماری ایرانی.
گچبری کلاسیک:
- اجرا پروژه‌های گچبری کلاسیک.
انواع گچبری:
- گچبری هنری در معماری که با دستان هنرمند زیبا می‌شود. این هنر انواع مختلفی دارد که به آن اشاره می‌کنیم:
- گچ کاری سقف
- گچبری دور لوستر
- گچبری نور مخفی سقف کاذب
- گچ کاری تزئینی دور شومینه
- گچبری ستون
- گچبری گلویی
- گچبری نما رومی
- گچبری آرک اپن
- گچبری نقش برجسته
گچبری نقش برجسته:
- گچبری نقش برجسته توسط استادکار با متریال گچ و چسب چوب تولید می‌شود.
گچبری سقف:
- ایجاد جلوه‌ای خاص در اتاق پذیرایی یا دیگر اتاق‌ها با استفاده از گچبری سقف.
گچبری گلویی:
- ایجاد طرح‌های زیبا با گچبری گلویی در نواحی مختلف از منزل از جمله نور مخفی، ستون‌ها و سقف.
گچبری سنتی ایران:
- هنر گچبری سنتی ایرانی که در اقسام مختلفی از جمله معرق، لایه‌ای، کلوخی، و هشته شناخته می‌شود.
گچبری: هنر زیباسازی داخلی با تاریخچه و انواع مختلف
هنر گچبری، یکی از هنرهای زیباسازی داخلی در معماری ایران است که به طور کامل از زمان‌های قدیمی در این سرزمین وجود داشته و هنوز هم جاودانه است. در این هنر، از گچ به عنوان ماده اصلی برای زیباسازی دیوارها، سقف‌ها و ستون‌ها استفاده می‌شود. در طول زمان، انواع مختلفی از گچبری با طرح‌ها و سبک‌های گوناگون توسعه یافته‌اند.
گچبری سنتی معرق: در این روش، گچ به شکل‌های مختلف درآورده و قطعات آن به صورت پازل کنار هم قرار می‌گیرند، مانند سبک کاشی‌کاری معرق در معماری. برای افزایش محکمیت کار، از ملات گچ سفید استفاده می‌شود.
گچبری سنتی لایه‌ای: در این روش، چند لایه گچ با رنگ‌های مختلف ترکیب می‌شوند. سپس با استفاده از ابزار گچبری، طرح‌های مورد نظر بر روی سطح اجرا می‌شود. این روش به عنوان یک هنر گچبری پرکاربرد در دکوراسیون و معماری شناخته می‌شود.
گچبری حصیری: این نوع گچبری از حصیر و گچ ساخته می‌شود. این هنر با ایجاد طرح‌های مختلف بافت حصیر را در گچ ترکیب می‌کند و یک اثر زیبا و خاص ایجاد می‌کند.
انواع سبک‌های گچبری:
- گچبری معرقی: مانند کاشی معرق، گچبری معرقی از طرح‌های پیچیده و الهام‌بخشی برخوردار است.
- گچبری لایه‌ای: با ترکیب چند لایه گچ با رنگ‌های مختلف، این نوع گچبری اثرات زیبایی ایجاد می‌کند.
- گچبری کلوخی: این سبک با تأثیرات معماری غربی شکل گرفته و بیشتر در کاخ‌ها و عمارت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تفاوت گچبری سنتی و مدرن: گچبری سنتی و مدرن تفاوت‌های زیادی دارند. در حالی که گچبری سنتی بیشتر به عنوان هنر دستی و با دقت بالا انجام می‌شود، گچبری مدرن از تکنولوژی و ابزارهای پیشرفته بهره‌می‌برد. از نظر طرح و سبک، گچبری سنتی معمولاً با الهام از عناصر فرهنگی و معماری ایرانی اجرا می‌شود، در حالی که گچبری مدرن ممکن است طرح‌های جدیدتر و متنوعتری داشته باشد.
نکات پایانی:
- هنر گچبری به عنوان یکی از اصیل‌ترین هنرهای زیباسازی در ایران، همچنان جایگاه خود را در دکوراسیون داخلی حفظ کرده است.
- تفاوت‌های بین گچبری سنتی و مدرن، گزینه‌های مختلفی را برای افراد با سلیقه‌های مختلف فراهم می‌کند.
- استفاده از گچبری در دکوراسیون منزل یا مکان‌های عمومی، به تنوع و زیبایی بیشتر در فضاها افزوده و جلب توجه می‌کند.
گچبری دوره ی ایلخانی
هنر گچبری در دوران ایلخانی
در دورهٔ ایلخانی، هنر گچبری به اوج خود رسید. محراب‌های گسترده با انواع خطوط کوفی، سلطانی، دیوانی، رقعی و استفاده از گره‌های هندسی همراه با نقوش اسلیمی توماری و ماری، ابهت و نمای خاصی در آثار گچبری ایران ایجاد کرد. این هنر در این دوره از خطوط مختلف چون کوفی پیرآموز، مشجر، گره‌دار و مشبک بهره برد.
اثرهای گچبری در دوران ایلخانی:
- مسجد میدان کاشان:
- مقرنس بندی‌های گچی در سر مسجد با ارزشی بسیار.
- بقعه شیخ احمد جام در تربت جام:
- خطوط چشم‌نواز گچبری با ابهت و زیبایی در بقعه.
- بقعه سید رکن الدین در یزد:
- آثار گچبری بسیار زیبا و ارزشمند.
گچبری در دورهٔ تیموری
در این دوره، تیموری‌ها به ارتقاء و تحول هنر گچبری پرداختند. از نقوش اسلیمی تا خطوط مختلف چون کوفی، این هنر به تنوع بیشتری دست یافت.
اثرهای برجسته:
- مقرنس بندی گچی در مسجد میدان کاشان:
- ترکیب مقرنس بندی با نقوش گچبری زیبا.
- خطوط گچبری بقعه شیخ احمد جام:
- ایجاد خطوط با زیبایی خاص در این بقعه.
- خطوط گچبری در بقعه سید رکن الدین:
- ثبت خطوط ماندگار این دوره با ابهت.
گچبری در دورهٔ صفوی
در دوران صفوی، تزیینات خاص و مقرنس بندی‌های طاس و نیم طاس با تیغه‌های گچی دالبری در کاخ‌ها و مساجد ایجاد شد.
نمونه‌های برجسته:
- کاخ هشت بهشت و سردر بازار قیصریه در اصفهان:
- مقرنس بندی‌های طاسه دار و گچبری زیبا.
- موسیقی کاخ عالی‌قاپو:
- خطوط گچبری ثلث با ارزش در درویش مسجد جامع اصفهان.
گچبری در دورهٔ زندیه
در دورهٔ زندیه، ایجاد آثار زیبا با گچبری، مقرنس بندی گچی و ترنج اندازی با نقوش گل و گیاه در عمارت کلاه فرنگی شیراز و مقبره اولیه خان زند ظاهر شد.
گچبری در دورهٔ قاجار
در دورهٔ قاجاری، تحت تأثیر هنر گچبری اروپا، اقداماتی نظیر ستون‌سازی‌ها، گلویی‌سازی‌ها و سقف‌سازی‌ها در کاخ‌ها انجام شد.
اثرهای قابل توجه:
- کاخ گلستان:
- تأثیر اروپایی در ستون‌سازی و گچبری.
- عشرت‌آباد:
- تزیینات گچی در سقف‌ها و دیوارها.
- سایر بناها:
- استفاده گسترده از گچبری در بناهای مختلف دوره.
از دوران ایلخانی تا دورهٔ قاجار، هنر گچبری ایرانی فرآیندی از رشد و تحول را تجربه کرده و آثار فراوانی را با تنوع و زیبایی به وجود آورده است. این هنر، نه تنها به عنوان یک جزء از زیبایی‌های معماری، بلکه به عنوان بخشی از هویت و تاریخ هنر ایرانی شناخته می‌شود.
شیوه‌های شکل‌دهی در گچبری:
- شکل‌دهی درجا: در این روش، هنرمند با استفاده از خمیر گچ، سطح مورد نظر را پوشش می‌دهد و سپس آن را تراز می‌کند. سپس با شکل دادن به گچ، طرح‌ها و نقوش مورد نظر را ایجاد می‌کند. این روش به‌ویژه در تزیینات بعد از دوره اسلامی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- شیوه‌ی قالب‌گیری یا پیش‌ساخته: در این روش، از قالب‌های یک‌تکه یا چندتکه برای ساختن تزیینات استفاده می‌شود. ابتدا طرح منفی نقوش در بدنه داخلی قالب‌ها حکاکی می‌شود و سپس خمیر گچ داخل این قالب‌ها ریخته می‌شود. نمونه‌های این نوع تزیینات را در آثار مجوف ایلخانیان و صفویان مشاهده می‌کنیم.
انواع گچبری:
- گچبری شیر و شکری: این نوع گچبری، برجستگی کمی دارد و در اکثر خانه‌های قدیمی یزد مشاهده می‌شود. فرم‌های مختلفی از آن وجود دارد از جمله خیز و شکسته، آبشاری، نیژ یا خزه، و برساو.
- گچبری برجسته: این نوع گچبری برجستگی بیشتری دارد و برای ایجاد نقوش گل و بوته مناسب است.
- گچبری زبره: این نوع گچبری بیشتر در کتیبه‌های بناهای مذهبی استفاده می‌شود و ریزه‌کاری‌های کمتری دارد.
- گچبری برهشته: گچبری برهشته بسیار برجسته و برون‌زده است و برای مثال در محراب مسجد جامع گلپایگان دیده شده است.
- گچبری تخمه درآوری یا اَلوان: در این نوع، چند لایه گچ با رنگ‌های مختلف روی دیوار می‌زنند و سپس با تراشیدن به آن‌ها شکل می‌دهند.
- گچبری معرق: در این نوع، از گچ آمیخته با رنگ‌های مختلف برای ایجاد اندودهای رنگی استفاده می‌شود.
هنر گچبری ایرانی، نه تنها یک هنر زیبا و با ارزش است، بلکه نمایانگر تلاش و استعداد هنرمندان ایرانی در طول تاریخ است.
گچبری: روایتی از هنر و تزیینات سنتی
در تاریخ هنر ایران، گچبری پته به‌عنوان یکی از جذاب‌ترین و پرفرازونشیب‌ترین انواع گچبری شناخته می‌شود. این هنر که پس از قرن ۱۴ میلادی ظهور یافت، به وسیله‌ی آهار زدن کرباس، به صورتی منحصر به فرد انجام می‌شود. در این روش، گچ بر روی سطح کرباس کشیده می‌شود و سپس به دیوار متصل می‌گردد.
گچبری لُکه کُلوخی که در قرن ۱۹ میلادی از منطقه‌ی قفقاز وارد ایران شد، با برجستگی‌های خاص خودش به‌ویژه جذابیت دارد. این نوع گچبری برای آراستن معماری‌های مانند کاخ گلستان در دوران ناصرالدین شاه به‌کار رفت.
گچبری تُخْمه کن، یکی دیگر از انواع گچبری سنتی ایرانی است که از روشی مشابه با لعاب‌پران در کاشی‌کاری بهره می‌برد. در این شیوه، بخشی از گچبری که معمولاً وسط نقش است، جدا می‌شود و به صورت یک تخمه جداگانه پردازش می‌شود.
هنر گره در گچبری نیز در همان دوره‌ای که گره‌سازی در آجرکاری مورد استفاده قرار گرفت، ظهور کرد. این هنر با استفاده از گچ بر روی سطح، نقوش و الگوهای پیچیده‌ای ایجاد می‌کند.
در دوره‌ی پس از اسلام، گچبری به‌عنوان یکی از عناصر مهم تزیینات معماری مساجد، مدارس و بناهای عامه به‌کار گرفته شد. این هنر به شکل فراگیری در ایران و سایر نقاط اسلامی گسترش یافت. در مساجد، گچبری به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین روش‌های تزیینات دیوارها، محراب و مینایاب، برجسته بود. نقوش گچبری مساجد به شدت تحت تأثیر هنر اسلامی قرار گرفت و الگوها و موتیف‌های دینی نیز در این تزیینات به‌کار گرفته شدند.
یکی از نمونه‌های برجسته‌ی گچبری این دوره، مسجد جامع اصفهان است که به عنوان یکی از شاهکارهای هنر گچبری ایران محسوب می‌شود. مسجد جامع اصفهان، با محراب گچبری و تزیینات زیبا، نمونه‌ی بارزی از هنر گچبری اسلامی است. هنر گچبری در معماری مساجد ایران به عنوان یک هنر زیباشناسانه و دینی، تا دوره‌های بعدی نقش مهمی را ایفا کرد.
علاوه بر مساجد، کاخ‌ها و بناهای عمومی نیز از هنر گچبری بهره بردند. در این بناها، نقوش و تزیینات گچبری به‌عنوان نمادهای فرهنگی و هنری مردم ایران، جلب توجه مشاهده‌گران را به خود کشید. گچبری در این دوره‌ها به شکل مجسمه‌سازی نیز پیشرفت کرد و تصاویر مربوط به افراد مهم، حیوانات و اشیاء دینی را شامل می‌شد.
به عنوان مثال، در دوره صفویه، گچبری به عنوان یک هنر متفاوت به‌کار گرفته شد. گچبری در کاخ‌ها و بناهای صفوی به شیوه‌ها و الگوهای خاص خود تزیین می‌شد. برخی از نقش‌ها متناسب با طرح‌های هنری اصیل ایرانی بودند و از الهام‌گیری از شعرها و ادبیات فارسی نیز برخوردار بودند.
در دوره قاجاریه، هنر گچبری به شکل‌های مختلف و متنوعی در معماری بناها و کاخ‌ها به‌کار گرفته شد. تزیینات گچی در این دوره به شکل‌های غنی و پیچیده‌تری ظاهر شد و از ترکیب نقوش هنری مختلف بهره برد.
گچبری در دوران معاصر نیز از رونق خود کم نکرده است. هنرمندان معاصر ایران نیز از این هنر جلوه‌های خاصی برای خلق اثرهای هنری بهره‌مند می‌شوند و با تلقیح ایده‌های جدید و انطباق با زمینه‌های مختلف هنری، گچبری را به شکل‌ها و ظاهره‌های جدیدی ارتقا می‌بخشند.
در قرن ۷ میل
میراث هنری: نقوش گچبری در دوران پس از اسلام در ایران
هنر گچبری درباری در دوران پس از اسلام
هنر گچبری در دوران پس از اسلام در ایران، با تأثیر از هنر گچبری زمان ساسانیان شکل گرفت. این هنر درباری، در نگاره‌ها و مضامین خود از هنر گچبری ساسانیان متأثر بوده و با توجه به مفاهیم اسلامی، از جمله پرهیز از شرک و بت‌پرستی، مضامینی مطابق با اصول دینی خود را جسمان می‌دهد. این اقدام منجر به ایجاد نقوش گل‌وبته‌های اسلامی شده و هنرمندان مسلمان نقوشی را ترسیم می‌کنند که به‌عنوان گل‌وبته‌های اسلیمی شناخته می‌شوند. این نقوش اسلیمی شامل الگوهایی مانند «اسلیمی‌های دهن‌اژدری»، «شاخ‌و‌برگ تاک»، «برگ کنگر» و «گل‌و‌بوته» هستند.
نقوش هندسی
در قرن ۷ میلادی، نقوش هندسی به عنوان عنصر اصلی در تزیینات گچبری به‌کار گرفته می‌شد. از جمله این نقوش می‌توان به خطوط مستقیم، صلیب شکسته، دایره، رشته‌های مرواریدی، گره‌سازی‌ها و آژدکاری‌ها اشاره کرد.
نقوش اسلیمی
نقوش اسلیمی در گچبری ایران پس از اسلام، از عناصر طبیعت الهام گرفته و به‌منظور اجتناب از شبیه‌نگاری و طبیعت‌گرایی، به صورت انتزاعی شکل گرفته‌اند. این نقوش شامل «اسلیمی‌های دهن‌اژدری»، «شاخ‌و‌برگ تاک»، «برگ کنگر» و «گل‌و‌بوته» می‌شوند.
نقوش حیوان و پرندگان
در گچبری پس از اسلام، نقش حیوانات مانند اسب، اژدها با دم طاووس، اردک و سیمرغ در گچبری‌ها قابل مشاهده بود. با گذر زمان، در این دوره کمتر از نقوش حیوان و انسان استفاده شد و نقوش انسانی بیشتر به صحنه‌های درباری و شاهزادگان و اشراف مرتبط بود.
کتیبه‌ها
کتیبه‌ها یکی از انواع گچبری سنتی ایرانی در این دوره بودند. این گچبری‌ها با خطوط خوشنویسی زیبا از جمله «کوفی گل‌دار»، «کوفی گل‌وبرگ‌دار»، «کوفی مشجر»، «کوفی بنایی»، «کوفی معقد»، «نسخ»، «ثلث» و «نستعلیق» تزیین می‌شدند.
کاربرد رنگ در گچبری
از دوران اشکانیان، گچبریهای رنگی در آرایه‌های معماری به کار رفته‌اند. در این دوره، رنگ‌آمیزی یکی از شیوه‌های تزیین محراب‌ها بود و در اواخر قرن ۸ میلادی، از رنگ در تزیینات گچبری استفاده شد. رنگ‌های مختلف مانند لاجوردی، آبی، سبز، قرمز و زرد برای زیبایی و تزیین به کار گرفته می‌شد.
گچبری در بناها بر اساس سبک‌های معماری ایرانی
شیوه‌ی خراسانی
در قرون اولیه‌ی پس از اسلام، شیوه‌ی خراسانی در گچبری رواج داشت. این شیوه شامل نقوش ساده و بی‌پیرایه‌ای کنده‌کاری با خطوط شیر و شکری بوده و به عنوان یکی از نمادهای این دوره در مساجد و تاریخانه‌ها شناخته می‌شد.
شیوه‌ی رازی
از قرن ۱۰ تا ۱۳ میلادی، معماری سبک رازی در ایران گسترش یافت و در گچبری به‌شکل نقوش اسلیمی متنوع و گچبریهای مطبق و توخالی به کار گرفته شد. این شیوه در مسجد اشترجان و محراب مقبره‌ی پیر بکران مشهود است.
شیوه‌ی آذری
شیوه‌ی آذری، تکامل‌یافته‌ترین شیوه از شیوه‌های گچبری در ایران است و تا دوره‌ی صفویان در بناها به‌کار رفته است. در این شیوه، نقوش اسلیمی متنوع و گچبریهای آذری که به طرح‌های آژده‌کاری یا لانه‌زنبوری شهرت دارند، به‌شکل برجسته و برهشته به کار می‌رفتند.
پاسخ سوالات شما را ادامه می‌دهم:
شیوه‌ی اصفهانی
شیوه‌ی اصفهانی از دوره‌ی صفویان تا عصر قاجاریه رواج داشته است. از گچبری رنگین و معرق گچی به طور گسترده در این سبک معماری استفاده شده است. نمونه‌هایی از این سبک در اصفهان می‌توانند مسجد شیخ لطف‌الله، عمارت عالی‌قاپو، و بقعه‌ی شیخ‌صفی باشند.
گچ و آینه
گچ و آینه یکی از تکنیک‌های گچبری است که از دوره‌ی صفویان موروثی است. در این تکنیک، گچ به‌صورت تزیینی روی آینه‌ها یا سطوح دیوارها استفاده می‌شود.
شیوه‌ی جدید
شیوه‌ی جدید گچبری، از دوره قاجاریه تا امروز رواج دارد. این شیوه از تأثیرات سفرهای پادشاهان به اروپا به وجود آمده و تکنیک‌های جدیدی از جمله گچبری کلوخی معروف به گچبری قاجاری را معرفی کرده است.
گچبری کلوخی دوره قاجار
گچبری کلوخی یکی از ابداعات دوره قاجار است که از ترکیب گچ با رنگ‌های مختلف به‌دست می‌آید. این تکنیک به‌صورت زیبا و متنوع در تزیینات استفاده می‌شود.
چند اصطلاح در گچبری سنتی ایرانی
- آب‌جمع‌کردن گچ: مرحله‌ای از ساخت گچ که در آن گچ با آب آمیخته و جذب شده و برای مصرف آماده می‌شود.
- گچ کُشته: گچی که در اثر زیاد به‌هم‌زدن در آب ساخته می‌شود یا هنگام آمیختن سیراب شده باشد. برای اندود رویه و سفیدکاری استفاده می‌شود.
- گچ کشته و زنده: مخلوط آب با گچ الک‌شده‌ی خشک و مقداری گچ کشته. برای ترمیم و لکه‌گیری سطوح گچبری استفاده می‌شود.
- آژده‌کاری: نقوشی که از تکرار یک یا چند فرم هندسی توخالی نظیر مثلث، شش‌ضلعی و دایره ایجاد می‌شود و آن‌ها در کنار هم، طرح مشبک را ایجاد می‌کنند.
- گچی مقرنس: از زیباترین تزیینات در هنر گچبری سنتی ایرانی که از اشکال هندسی آویخته و سه‌بعدی تشکیل شده است.
- رو دَرز: گچبری در محل اتصال قطعات آینه یا شیشه‌های رنگی.
- گَرتِه زَنی: مرحله‌ای از گچبری که طرح دلخواه را روی کاغذ رسم کرده و سپس خطوط اطراف طرح را سرتاسر سوزن می‌زنند.
- پرس: به نوارهای مارپیچ روی ستون‌های گرد گفته می‌شود.
- گچبری کلوخی دوره قاجار: ابداعی از دوره قاجار که از ترکیب گچ با رنگ‌های مختلف به‌دست می‌آید.
با این اطلاعات، اگر سوالات بیشتری دارید یا به توضیحات بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم.
ا
گچبری سنتی چیست؟
گچبری سنتی ایران:
گچبری سنتی ایران یکی از هنرهای مرتبط با معماری است که در تمام مکان‌ها و دوره‌های زمانی مختلف، شکل و شیوه‌ای خاص به خود گرفته است. این هنر از گچ به عنوان ماده‌ای سبک و دسترسی‌پذیر استفاده می‌کند و هنرمندان ایرانی از آن برای تزیین بناها استفاده می‌کردند. در روش سنتی، دست و ذهن گچ‌کار مهم هستند و تمامی نقش‌ونگارها با دست ایشان بر چهره‌ی بنا نقش می‌بندند.
انواع گچبری:
- گچبری مجوف: استفاده از گچ در قالب‌های مجوف برای ایجاد تزیینات.
- مقرنس: تزییناتی با اشکال هندسی آویخته و سه‌بعدی.
- کب‌بری: استفاده از گچ به‌صورت معمولی و ایجاد تزیینات به شکل کب.
- شیشه‌بری: ترکیب گچ با شیشه در تزیینات.
- شیر شکری: تزیین با شکل‌هایی شبیه به شیر شکری.
- زِبْرِه: استفاده از گچ برای ایجاد مشبک و الگوهای خطی.
- معرق: استفاده از رنگ‌های مختلف در گچ برای ایجاد نقوش.
- برهشته‌کاری: ایجاد تزیینات با شکل‌های حیوانات مقدس از ادیان ایرانی.
- مُهری: استفاده از گچ به شکل مهر برای تزیینات.
- تخمه‌کن: ایجاد تزیینات با شکل‌های تخمه.
- تلفیق گچ و شیشه: ترکیب گچ و شیشه در تزیینات.
- مشبک: ایجاد الگوهای مشبک با گچ.
- پته: استفاده از گچ به‌صورت لعابی برای تزیین سطوح.
- لکه یا کلوخی: استفاده از تکنیک‌های کلوخی در تزیینات.
- تخمه‌درآوردی یا الوان: ایجاد تزیینات با شکل‌های تخمه.
- برجسته: ایجاد تزیینات با برجستگی‌ها در سطح گچ.
- برهشته: استفاده از شکل‌های حیوانات مقدس در تزیینات.
- گچ‌و‌گل: تزیینات با ترکیب گچ و خاک گل.
ابزارهای گچبری دستی:
در گچبری دستی، از ابزارهای مختلفی استفاده می‌شود:
- کاغذ طراحی
- خط‌کش
- مداد
- پرگار
- گونیا
- کاردک
- زغال
- چوب
- دَمبُر
- بومخار
- نقالی
- ابزار کشو
- وردنگی
- قلم قاشقی
- شمشه
زمان استفاده از گچبری پیش‌ساخته:
گچبری پیش‌ساخته از دوره ایلخانیان شروع به استفاده شد و در دوره قاجاریه به اوج خود رسید. در این روش، خمیر گچ در قالب‌هایی با نقوش منفی قرار می‌گیرد و پس از گیرایش گچ، قطعات گچی از قالب خارج و در مکان مدنظر نصب می‌شوند. نمونه‌های این نوع تزیینات در آثار ایلخانیان و صفویان و ستون‌سازی‌های قاجاریه مشاهده می‌شود.
آموزش گچبری زنجیری
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.